塞上中春草未生,玉关人去不胜情。
江南春色应难别,留得霜天雁一声。
wén闻yàn雁
sāi塞shàng上zhōng中chūn春cǎo草wèi未shēng生,,yù玉guān关rén人qù去bù不shèng胜qíng情。。
jiāng江nán南chūn春sè色yīng应nán难bié别,,liú留dé得shuāng霜tiān天yàn雁yī一shēng声。。
明末清初学者