出处出自宋代李洪的《迎送神辞·其一·迎神》
释义
惟龙湫兮其源莫穷,利万物兮精神可通。
岁大旱兮我民之恫,酌彼泉兮神听孔聪。
击鼓坎坎兮于神之宫,薄采溪毛兮馈进两公。
神欣欣兮鉴我民衷,神之来兮雨其濛。
念我稼穑兮涤去爞爞,瓶罂甚小兮膏泽甚丰。
骄阳摧威兮奔走丰霳,民之讴歌兮千古英风。
——王世贞《今岁忽已知命仲冬五日为悬弧之旦不胜感怆聊叙今昔得六百字》
——王世贞《今岁忽已知命仲冬五日为悬弧之旦不胜感怆聊叙今昔得六百字》
——王世贞《今岁忽已知命仲冬五日为悬弧之旦不胜感怆聊叙今昔得六百字》
——王世贞《今岁忽已知命仲冬五日为悬弧之旦不胜感怆聊叙今昔得六百字》
——王世贞《今岁忽已知命仲冬五日为悬弧之旦不胜感怆聊叙今昔得六百字》
——王世贞《今岁忽已知命仲冬五日为悬弧之旦不胜感怆聊叙今昔得六百字》
——王世贞《今岁忽已知命仲冬五日为悬弧之旦不胜感怆聊叙今昔得六百字》
——王世贞《今岁忽已知命仲冬五日为悬弧之旦不胜感怆聊叙今昔得六百字》
——王世贞《今岁忽已知命仲冬五日为悬弧之旦不胜感怆聊叙今昔得六百字》
——王世贞《今岁忽已知命仲冬五日为悬弧之旦不胜感怆聊叙今昔得六百字》